De zomervakantie voor 2024 zit er op! Inmiddels ben ik zelfs alweer klaar met mijn tweede werkweek. Gelukkig is het vandaag nog heerlijk weer (en is het mijn vrije dag), dus het zomergevoel is nog niet voorbij.
Vandaag wilde ik wat plaatjes en tips delen van onze vakantie naar Denemarken. We hebben het echt heerlijk gehad! Twee weken lang hadden we fantastisch weer, wat natuurlijk ook enorm heeft geholpen. In Scandinavië is mooi weer nooit een garantie, dus we hebben superveel geluk gehad. Het voelde daardoor ook echt als een ouderwetse zomerse zomervakantie.
Zoals ik al schreef zijn we twee weken weg geweest. Ik ga jullie dan ook niet vervelen met een verslag van iedere vakantiedag, want dan wordt het een erg lang verhaal. Het leek me leuker om wat hoogtepuntjes op te schrijven. Mocht je zelf ooit een vakantie in Denemarken overwegen, dan heb je daar misschien ook iets aan. Overigens wil ik er even bij zeggen dat dit onze eerste echte vakantie in Denemarken was, dus een expert ben ik verre van!
Ons huisje stond in Vejby Strand, op het eiland Sjaelland (Zeeland), ongeveer een uurtje ten noorden van Kopenhagen. Het was er heerlijk rustig en het had een prachtige tuin. Wat een vondst! Van daaruit zijn we iedere dag op pad gegaan. Naar het strand bijvoorbeeld of naar één van de dorpjes/stadjes in de buurt. Ook zijn we naar Kopenhagen geweest én hebben we een dagje de veerboot naar Zweden gepakt.
Doel van de vakantie was vooral om even helemaal tot rust te komen. Allebei waren we best moe van werk, de verbouwing en alles er omheen. We hebben dus prioriteit gegeven aan uitrusten, op het strand en in de tuin. De meeste dagen deden we in de ochtend na het ontbijt een work-out en gingen we daarna richting een dorpje of stadje, lunchten we daar en lagen we in de middag op een strand in de buurt (of in de tuin) met een boek. ’s Avonds kookten we zelf, liepen we nog een rondje, haalden we soms een ijsje, en dan lagen we rond tien uur lekker op bed. Een kalme vakantie dus. Spreekt dat je aan? Dan komen hier mijn tips!
Het was een spontaan idee: iedere avond een film kijken. Ik deed het al een tijdje niet meer. Vaak was ik te moe (het gemak van doelloos surfen op YouTube lonkte onweerstaanbaar) of raakte ik op de streamingsdiensten verstrikt in de wirwar van keuzes. En het was ook al even geleden dat ik ergens 90 minuten mijn volle aandacht bij had kunnen houden. Is het niet bizar dat je tijdens het kijken van tv óók nog een andere vorm van prikkels zoekt door gedachteloos te scrollen op je telefoon?
Maar nu, met de vrijheid van de vakantie voor me uitgestrekt, had ik werkelijk geen enkel geldig excuus meer om de films, die al zo lang op mijn lijstje stonden, eindelijk te gaan kijken. En misschien, dacht ik hoopvol, zou dit me helpen om mijn rusteloze geest te temmen.
(Lezer, dat bleek natuurlijk ijdele hoop).
De afgelopen week keek ik zeven films en mijn geest stuitert nog net zoals voorheen. Máár ik vinkte wel twee films af van mijn lijstje en voelde me weer even zeventien, de tijd waarin ik het verdwijnen in een film zo ontzettend fijn vond.
(Laatst las ik ergens dat je tijdens je volwassenheid je uiterste best doet om weer terug te keren naar de dingen die je zo fijn vond tijdens je jeugd. Ik denk dat er een kern van waarheid in zit.)
Deze films keek ik, gerangschikt op favoriet:
7. Meet Cute
In Meet Cute ontdekt Sheila (Kaley Cuoco) een manier om haar date met Gary (Pete Davidson) steeds weer opnieuw te kunnen beleven. Ze gaat honderden keren terug in de tijd, met als doel om de toekomst te veranderen, maar dit gaat natuurlijk helemaal mis. Deze film is een gekke mix tussen 50 First Dates, About Time en Eternal Sunshine and the Spotless Mind, maar weet eigenlijk niet hetzelfde niveau te bereiken. Nergens gaat het echt de diepte in (al proberen ze het wel) en eigenlijk vond ik het ook nergens écht grappig. En ik snap ook niet wat iedereen zo leuk vind aan Pete Davidson, want die heeft in deze film echt het charisma van een vaatdoek. Wat mij betreft kun je deze overslaan.
6. Space Cadet
Ok, ok, hear me out. Deze film vond ik héél leuk, ook al sloeg het helemaal nergens op. Hij staat op nummer zes, omdat ik onderstaande films eigenlijk niet met goed fatsoen lager op de ladder kon plaatsen, maar dat wil dus niet zeggen dat ik ‘m slecht vond. Space Cadet gaat over Rex, een party girl uit Florida, die min of meer per ongeluk in het trainingsprogramma voor astronauten terechtkomt. Er gebeuren vervolgens allerlei dingen die helemaal niet kunnen, maar vermakelijk is het wel. Gewoon een fijne film voor als je niet wilt nadenken.
5. Shortcomings
Shortcomings is een verfilming van het gelijknamige graphic novel en ontdekte ik per toeval.Het gaat over filmmaker Ben dit een beetje moeite heeft met volwassen worden. Pretentieus, duikt graag in de slachtofferrol en laat volgens mij z’n was gewoon nog door z’n moeder doen (bij wijze van spreken). Zo’n figuur. Je begrijpt het wel als zijn vriendin ‘m dumpt. Ben begrijpt het echter niet en gaat op onderzoek uit. Pluspunten: mooi gefilmd, charmante acteurs en grappige dialogen.
4. Spin me round
Aubrey Plaza? Count me in. In Spin me Round zien we hoe restaurantmanager Amber (Alison Brie) op haar werk wordt uitgekozen voor een speciaal trainingsprogramma in Italië. Eenmaal aangekomen gebeuren er vreemde dingen. Aubrey Plaza speelt de de assistente van de wat bijzondere CEO van de restaurantketen. De film was grappiger dan verwacht, maar ook vreemder. Ik wist na afloop niet zo goed wat ik er van moest vinden, maar ik ben wel de hele tijd vermaakt, dus…
3. Good Grief
Deze film werd geschreven en geregisseerd door Dan Levy (ik ken hem vooral van de serie Schitt’s Creek). Aan het begin van het verhaal zien we hoe Marc (Dan Levy) zijn partner verliest. Hoe ga je met zoiets om? Gelukkig zijn er vrienden om hem te helpen. Een lieve en grappige film. Pluspunten voor de mooie scenes in Parijs (en sowieso de prachtige interieurs!).
2. May December
Bij het zien van bovenstaande foto krijg ik vanzelf weer de kriebels. Dat onheilspellende gevoel had ik eigenlijk de hele film. In May December speelt Natalie Portman de actrice Elizabeth Berry, die voor een rol op bezoek gaat bij Gracie (Julianne Moore) en Joe (Charles Melton). Gracie en Joe hadden een affaire toen Joe nog maar 13 jaar was, en Gracie al 36. Het was een groot schandaal, waarvoor Gracie ook in de gevangenis heeft gezeten. Inmiddels zijn ze getrouwd, hebben ze kinderen en lijken ze gelukkig. Maar is dat echt zo? Drie ijzersterkte acteurs zorgen er voor dat deze film onder je huid kruipt.
1. Past Lives
Op nummer één staat Past Lives. Een film die ik al heel lang wilde zien en net zo mooi bleek te zijn als dat ik dacht (of misschien nog wel mooier). Nora en Hae Sung, twee jeugdvrienden, verliezen elkaar uit het oog als Nora’s familie uit Zuid-Korea naar Amerika emigreert. Tientallen jaren later worden ze herenigd, maar allebei hebben ze inmiddels al een heel leven geleid. Deze film gaat over de liefde en de keuzes die een leven bepalen. Aan het eind van de film brak mijn hart een beetje. Deze wil je zien! ♥
(dit is een oude foto, mijn haar is niet meer zo lang en ik ben ook lang niet meer zo slank, maar het geeft wel lekker dat scandi zomergevoel weer)
Terwijl het buiten weer eens regent, droom ik van de zomer. De zilte wind in je haren, zand tussen je tenen, zout op je gebruinde huid en de geur van zonnebrand. Op de fiets tussen het groen, met je handdoek achterop gebonden, richting de zee. Wellicht blijft het dit jaar bij een droom, maar ik heb ooit ergens gelezen dat je hersenen niet altijd weten of iets wel of niet echt gebeurt, dus mocht de regen blijven vallen, dan is er hoop.
Aan mij zal het in ieder geval niet liggen. Vanochtend heb ik poging twee gedaan tot het boeken van een huisje (de eerste werd door de host geannuleerd) en voorzover ik kan zien is het nu wel gelukt. Dat betekent dat we dit jaar naar Denemarken gaan!
Ja, die zag ik zelf eigenlijk ook niet aankomen.
Soms vergeet ik dat er hier ook mensen kunnen meelezen die mij niet zo goed kennen. Dan ga ik ervan uit dat iedereen standaard met z’n ogen rolt als ik zeg dat we op vakantie gaan naar Zweden (want dat gaan we immers al ruim 14 jaar), maar er zijn natuurlijk miljarden mensen die niet weten dat Denemarken een grote uitzondering voor ons is. Zij hebben me immers niet al jaren horen zeggen “dan kun je net zo goed de brug overgaan”.
Wat er is veranderd? We zagen leuk vakantiehuisjes en het is op één dag te rijden. That’s it. En ik heb er eigenlijk superveel zin in! Wegens privacy (ok, paranoia) ga ik niet te specifiek zijn, maar het huisje staat ongeveer een uurtje vanaf Kopenhagen, dus daar gaan we vast ook een bezoekje aan brengen. Als je Denemarken tips hebt, dan hoor ik ze heel graag!
Goed, in ander nieuws… Gisteren hebben we een muis gevangen op onze slaapkamer.
Ik lag ’s ochtends nog even lekker te lezen op mijn vrije dag, toen ik opeens iets voelde kriebelen bij mijn schouder. Ik had mijn bril niet op, dus zag alleen maar iets zwarts wegschieten. Gelukkig was ik wakker genoeg om logisch te redenen, dus ik besefte me dat wat ik had gezien (of dus eigenlijk niet had gezien) onmogelijk een spin kon zijn, hier op het noordelijk halfrond. Ik bleef daarom vrij kalm (als het wel een spin was geweest dan had ik waarschijnlijk in therapie gemoeten), maar die muis was natuurlijk nergens meer te vinden.
’s Avonds lag ik weer rustig op bed te lezen toen ik het muisje opeens achter de gordijnen vandaan zag lopen. Hij kreeg de schrik van z’n leven toen hij me zag bewegen (ik geloof graag dat het niets te maken had met mijn vogelverschrikker look, dankjewel) en dook achter de kast. Samen hebben we ‘m binnen vijf minuutjes weten te vangen en buiten weer vrijgelaten. Nu hopen dat hij niet met z’n hele familie terugkomt om wraak te komen nemen, want anders dan gaat die hele vakantie niet door.
Mijn nieuwste obsessie is het Youtubekanaal “Cracking the Cryptic”. Geen idee waarom het algoritme dit mij voorschotelde, maar het was een schot in de roos. Sindsdien kan ik namelijk niet stoppen met kijken naar de filmpjes waarin Mark weer een bijzondere Sudoku oplost. Het prikkelt mijn brein precies op de juiste manier en oh, wat is het heerlijk als ik helemaal mee kan gaan in zijn analyse en probleemoplossing. Het doet me ergens een beetje denken aan Bob Ross. Ik heb het nog niet hoeven doen, maar ik stel me zo voor dat ik deze filmpjes ook op zou zetten wanneer ik niet kan slapen en mijn arme brein even rust wil geven door het te verleiden met een puzzel. (Ik ben trouwens inmiddels zelf begonnen met het maken van de Sudoku’s – ze hebben een app voor op je telefoon- en het is héél verslavend).
Ben je nog op zoek naar een nieuw ontbijtrecept? I’ve got you covered! Het enige dat je nodig hebt is een blender en een wafelijzer (maar mocht je die laatste niet hebben, dan denk ik dat je er ook wel pannenkoeken van zou kunnen maken). Een wafelijzer is super handig, want het is erg moeilijk om wafels te laten mislukken én je kunt in de tussentijd, terwijl het ijzer z’n werk doet, even je tas inpakken of wat laatste afwas wegwerken. Of gewoon even rustig gaan zitten, natuurlijk. Deze wafels zijn makkelijk, voedzaam en zorgen ervoor dat ik uitkijk naar mijn ontbijt.
Het recept: Doe 1 banaan, 1 ei, 1/2 cup havermout en een snufje zout in een blender (optioneel: voeg een paar amandelen toe en/of een dadel). Blenden maar en dan kun je het in het wafelijzer gieten. Met dit recept maak ik twee wafels. Voor de topping doe ik er graag een beetje yoghurt over en fruit (of als ik dat niet heb: een beetje jam). Als ik blauwe bessen in de vriezer heb dan roer ik die ook wel eens door het beslag. Je kunt er lekker creatief mee zijn. Het is eigenlijk een vorm van havermout, maar dan zonder de afgrijselijke papperige structuur. Eet smakelijk!
Mijn 8-jarige ik deed een sprongetje bij het zien van dit shirt en voordat ik het wist had ik het afgerekend. Om met de woorden van Marie Kondo te spreken: it Sparks Joy! Ik weet dat ” deinfluencen” helemaal in is en ik wil consumeren ook niet aanmoedigen, maar ik wil je wel graag inspireren om eens iets voor jezelf te doen waarvan je weet dat je er héél erg blij van wordt. In mijn geval was dat het kopen van een Spice Girls shirt.
Substack is op dit moment één van mijn favoriete plekken op het internet. Zoveel interessante mensen delen daar hun ideëen in de vorm van essays en gedichten. Het is een verademing in het land van de short content. Zo las ik er dit stuk over dethought daughter (en vroeg ik me gelijk af of ik niet zo’n figuur ben…), over hoe non-fictie misschien helemaal niet zo leerzaam is als dat we denken en dit fantastische essay van schrijfster Jess Pan, ‘ Sorry I’m Late – I was ruining a man’s day’. Stiekem ben ik ergens wel jaloers op al die slimme mensen en de mooie stukken die ze schrijven. Kom ik aan met mijn lijstjes… haha.
‘ I saw Arwen wearing Black Honey by Clinique, so I bought Black Honey by Clinique’ . (Ik ga ervan uit dat het meerendeel van de lezers hier een millennial is, dus ik hoef de referentie hopelijk niet uit te leggen, maar zowel: klik). Ik las dus ergens dat Arwen in Lord of The Rings deze lipstick droeg en toen dacht ik: die wil ik hebben (plus dat ik nog een cadeaubon moest opmaken). Bij mij heeft het niet helemaal hetzelfde effect (hallo, Liv Tyler is sowieso al prachtig), maar evengoed staat het me prima en vind ik het wel een hele fijne lipstick. Het voelt meer als een lippenbalsem en dekt niet 100%, dus het ziet er vrij natuurlijk uit. Zo zie ik lipsticks het liefst, want ik ben niet zo’n dappere make-upper.
Click here to display content from YouTube. Learn more in YouTube’s privacy policy.
Chappell Roan is super populair aan het worden en terecht!
Lezen op MellbystrandBeing a diva in ItalySelfie onder een Zweedse appelboomLekker ongemakkelijk op de foto in, wederom, Italië
Ken je dat gevoel, dat je de zomervakantie bijna kunt ruiken? Het voelt alsof ik ‘m bijna kan vastgrijpen met mijn vingers, er misschien net een vingerkootje om kan haken, maar dan toch weer even teruggetrokken word naar het dagelijks leven. Het zijn de spreekwoordelijke laatste loodjes, voordat ik 4 (!) weken vrij heb. Oh, ik heb er zoveel zin in. En ik ben denk ik niet de enige, want ook op het werk wordt mijn mailbox steeds minder snel gevuld; het lijkt alsof iedereen al een beetje aan het aftaaien is.
Vraag me trouwens niet naar m’n vakantieplannen, want we hebben nog niets geregeld. Op dit moment zijn we allebei aardig overwhelmed door alle beslissingen die we dagelijks moeten maken (‘waar wil je een stopcontact?’ eehhhhh) en zelfs een vakantie regelen voelt een beetje teveel (ja, ik weet hoe geprivilegieerd ik ben). Wordt het Zweden of toch Italië? We houden het tot op het laatste moment spannend. We zien het wel. Als ik maar even lekker met een boek in een ander klimaat kan vertoeven (en geen beslissingen hoef te maken over stopcontacten) dan vind ik het allang prima.
Hebben jullie vakantieplannen? Dit is geen manier om extra comments te genereren ofzo (het is 2024, voor “engagement” moet je naar het schijnt op TikTok zijn), want ik ben oprecht benieuwd! En stiekem ook nog op zoek naar een beetje inspiratie…
Gisteren kreeg ik een e-mailtje van Lore met de vraag of ik misschien mijn worteltaart-recept voor haar had. Ten eerste vond ik het superleuk om te lezen dat iemand blijkbaar mijn recept gemaakt had (soms vergeet ik dat er echte mensen meelezen) en ten tweede vond ik het eigenlijk wel een goed excuus om het recept weer online te zetten. Door mijn digitale verhuizing is mijn hele archief offline en ik moest daarom even graven, maar ik heb het gelukkig gevonden. Dus bij deze!
Eerder gepubliceerd op 4 december 2020.
Van de week was mijn zusje hier (no worries, ze zit in onze “bubbel” en we houden afstand) en toen hadden we het over die keer dat we bij haar op bezoek gingen in Oslo. Als we het over Zweden of Oslo hebben dan komt ook eigenlijk altijd even de Scandinavische koffieketen Espresso House voorbij. Het is helemaal niet zo bijzonder, maar op de één of andere manier roept het gewoon een fijn nostalgisch gevoel bij ons op. Ik neem er altijd hetzelfde: een vanille latte decafé en, als ik er trek in heb, een Morotsmuffin. En die Morotsmuffin (wortelmuffin), dat is zoiets wat ik dus al jaren probeer na te maken. Of ik er helemaal ben weet ik niet, maar ik heb inmiddels wel een heel goed alternatief te pakken in de vorm van een worteltaart. Vandaag werd het weer eens tijd om ‘m te bakken!
Een worteltaart klinkt misschien niet zo aantrekkelijk, maar geloof me, het is echt een hit. Ben je op zoek naar een lekkere taart voor bij de thee of de koffie, die bij vrijwel iedereen in de smaak valt? Zoek dan niet verder, want ik heb het perfecte recept voor je. Het bakken van de taart is heel erg makkelijk en bovendien ben ik nog niemand tegengekomen die het niet lekker vond. Vergeet ook vooral de topping niet, want die maakt het helemaal af.
Afgelopen week werkte ik aan een stukje over Sex and The City. Toen postte Sandra toevallig iets over Sex and The City en dacht ik: ok, zij zegt alles wat ik wil zeggen en ze doet het nog veel beter ook. Dus lees vooral even haar post.
In plaats daarvan kom ik hier met wat losse notities.
Vandaag moest ik tussen 12.00 en 15.00 bij ons nieuwe huis op de man van de cv-ketel wachten en na vijf minuten plamuren vond ik het een veel beter idee om lekker in de tuin te zitten met een boek. Ik las verder in Tom Lake van één van mijn favoriete schrijfsters Ann Patchett (thanks Kim!). Een collega vertelde me eerder dat ze het boek wat vond tegenvallen, dus ik ging er met getemperde verwachtingen in, maar ik vind het tot nu toe heel erg goed. Het zit weer vol passages die ik graag nog eens herlees. Dit stukje bijvoorbeeld:
Ik keek het eerste seizoen van Hacks, dat ik ook verrassend goed vond. Hacks gaat over comédienne Deborah Vance, die na heel wat jaren werken moeite heeft om vast te houden aan haar succes, en daarom op aandringen van haar management de hulp aanneemt van Ava, een gecancelde jonge schrijfster. Fijne serie voor als je iets zoekt dat niet meteen een uur per aflevering duurt, maar wel de moeite waard is.
En ik luisterde naar de nieuwe single van Raye. Ik kende haar nog helemaal niet, maar ze kwam voorbij in mijn algoritme, dus waarom niet? Dank, internetgoden!
Vanmiddag gingen ook de eerste boeken op de bus! Ik heb de verpakkingen zelf geknutseld van oude kartonnen dozen van mijn werk (hashtag recyclen is cool), dus er zit aardig wat plakband omheen, maar het is geluk! Uiteindelijk kostte het versturen per pakketje (voor bijna allemaal) meer dan de boeken zelf, maar ach, het is voor een goed doel. Mocht je je afvragen waarom de linkerstapel hoger is dan de rechter met ingepakte boeken (niemand vraagt zich dit af behalve jij Ash, niemand): Kim komt waarschijnlijk haar boeken gezellig zelf ophalen volgende week, plus dat ze nog wat boeken meeneemt voor een andere Belg (hoi Irene!). Yes, zo leuk!
In mijn oren: Hit me hard and soft – Billie Eilish Vanochtend had ik een meeting op werk en toen mijn collega mijn kantoor binnenkwam en zag wat voor muziek ik op had staan hebben we eerst zo’n vijf minuten over het nieuwe album van Billie gepraat. Prioriteiten! En ja, ik noem haar nu gewoon Billie, want daar hebben we toch inmiddels wel genoeg aan? Haar nieuwe album is zó goed! We kwamen allebei tot de conclusie dat het onmogelijk was om een favoriet nummer te kiezen, dus dat ga ik dan ook mooi niet doen. Hier staat het album op repeat en ik heb het zelfs gedownload op mijn telefoon, zodat ik er ook naar kan luisteren als ik aan het klussen ben. Heb jij het al geluisterd en zo ja, wat vind jij ervan?
Gelezen: The Bandit Queens van Parini Shroff Voor mijn verjaardag kreeg ik boekenpost van Kim! Zo lief! In het pakketje zat onder andere The Bandit Queens van Parini Shroff. Het verhaal gaat over een groepje vrouwen in een Indiaas dorp, die besluiten om het heft in eigen handen te nemen wat betreft hun vervelende alcoholische en gewelddadige echtgenoten. Dat klinkt als een zwaar onderwerp en dat is het natuurlijk ook, maar het is met zoveel humor opgeschreven dat je het boek toch met een goed gevoel dichtslaat.
Youtube tip Negen van de tien keer kijk ik Youtube voor mijn ontspanning, maar soms wil ik wel eens wat leren. De videos van Dami Lee zijn echt altijd de moeite waard en perfect om even je geest te scherpen. Meestal combineert ze architectuur met een vleugje filosofie en film(theorie). Zo ook in dit filmpje, waarin ze kijkt naar hoe architectuur een rol speelt bij het ontwerpen van gevangennissen en het idee van gevangen zitten. Wat mij betreft is haar hele kanaal een dikke tip.
Sticker Begin deze week schreef ik een stukje met als titel ‘sticker’. Toen ik weer eens in het huis aan het klussen was en naar mijn meetlint keek moest ik daar wel om grinniken. Blijkbaar zat dat woord echt in mijn hoofd. Die week daarvoor had ik namelijk een eigen meetlint gekocht en om het nét iets leuker te maken, plakte ik daar deze sticker op. Daar word je toch direct vrolijk van? Voor mij staat het symbool voor het plezier vinden in de “kleine” dingen in het leven. Zelf kan ik nogal geneigd zijn om te overdenken over grootse levensvragen (goh, nee echt?) en dan helpt het mij juist om even in te zoomen op dit soort kleine dingen. Ik denk dat ik deze week nog meer stickers ga plakken!
Boekenverkoop In verband met de verhuizing die er dit jaar (hopelijk) aan zit te komen, besloot ik dat het tijd werd om mijn boekenkast op te ruimen. Dat voelde eerst alsof ik mijn kinderen moest verkopen, maar toen ik eenmaal had besloten dat het een inzamelingsactie voor Artsen Zonder Grenzen zou kunnen worden had ik er opeens superveel zin in. Ik zette ze op Instagram voor een klein prijsje en inmiddels zijn er zelfs al aardig wat weg. Zo tof! Ik ben blij dat de boeken een goed thuis krijgen, de kopers hebben iets leuks te lezen voor een vriendelijke prijs en er gaat geld naar een goed doel.
Niet alle boeken zijn trouwens al verkocht, en bovendien vul ik ze af en toe aan, dus mocht je interesse hebben: volg me even op Instagram (heyashleylynn; ik zal je verzoek accepteren) en dan kun je een kijkje nemen. Al het opgehaalde geld (minus de verzendkosten) gaat naar Artsen Zonder Grenzen. Eind juni zal ik het gaan verzamelen en storten. (Inmiddels zitten we op 50 euro.)
“Je krijgt daar heus geen sticker voor, hoor.” Ik weet niet of ik die uitspraak ergens gelezen heb, of zelf op de situatie heb geplakt (ha), maar het is er in ieder geval één waar ik mezelf (en anderen!) de laatste tijd wat vaker aan herinner.
Je krijgt geen sticker als je iets voor elkaar krijgt via de weg met de meeste weerstand. Je krijgt geen sticker als je er toch voor hebt gekozen om die extra uren door te gaan, terwijl je eigenlijk al zwaar overprikkeld bent. Je krijgt geen sticker als je niet om hulp vraagt. Je krijgt geen sticker als je toch die rotbaan blijft doen. Aan het eind van je leven staat er geen man met een lange baard en een clipboard die je vraagt: “Heb je wel alles op level HARD gedaan?”
En nee, je bent geen beter persoon als je alles op de moeilijkste manier doet.
Het klinkt allemaal heel logisch, maar ik betrap mezelf erop dat ik toch vaak vind dat ik niet zo moet zeuren en door moet gaan op een weg die voor mij eigenlijk niet werkt. Dat is vast iets waar je heel wat uren over kunt praten met een therapeut (been there, done that), maar inmiddels interesseert het waarom mij steeds minder. Het is zo, en wat kunnen we er aan doen?
Want als je er voor kiest om alles op level EASY te doen, dan betekent het niet dat je opeens een lapzwans bent die anderen voor haar karretje spant en alles door anderen laat oplossen. Je bent niet direct egoïstisch of moeilijk. Sterker nog: ik denk dat je er een leuker persoon door wordt. Je hebt meer energie over, bent socialer (want je vraagt vrienden en familie (vaker) om hulp) en al met al denk ik dat je meer levensplezier hebt. Oók als je (onvermijdelijk) zwarte dingen in het leven meemaakt.
Kortom: vraag of die ene vergadering toch online kan, ga op tijd naar huis, boek toch die vakantie (of dagje weg), vraag of je vriendin je wil helpen met dat ene klusje dat je normaal altijd superveel energie kost, vraag of je partner/iemand anders iets lekkers voor je wilt koken, sla een keertje iets over dat in je agenda staat (en je eigenlijk de energie niet voor hebt) en doe bovendien eens iets waar je écht zin in hebt.
Op welke moeilijkheidsgraad staat jouw leven? Ik ga de komende week in ieder geval kijken of ik het hier en daar wat makkelijker voor mezelf kan maken (en proberen me daar dan niet schuldig over te voelen). Liefs!
Ik heb lang nagedacht over hoe ik nou op een leuke manier mijn dagboekfotootjes kon delen, maar verder dan de aloude post met foto’s en bijschriften kom ik niet. En onder het mom van ‘ik laat me niet meer door perfectionisme tegenhouden’ ga ik er niet langer over nadenken en het gewoon posten. Dit was april in foto’s! ♡
Begin dit jaar kochten we een huis waar ontzettend veel aan moet gebeuren. Mijn weekenden bestaan dan ook vooral uit klussen. Tot nu toe gaat eigenlijk alles precies volgens plan (bij deze klop ik het even af op het digitale hout…) en volgens mij gaat het heel mooi worden! Het is best lastig om over zoveel verschillende dingen al beslissingen te moeten nemen, maar het lukt me best aardig om het project stap voor stap op te nemen. Bovenal besef ik me dat we ontzettend veel geluk hebben met het feit dat we een huis konden kopen dat ook nog eens aan al onze eisen voldoet. Ik probeer dan ook extra van dit proces te genieten! (en de spierpijn neem ik dan graag op de koop toe).Lees verder
