In april 2019 kregen we de sleutel van ons huurhuis. Al maanden waren we er bijna iedere avond langs gelopen tijdens ons dagelijkse wandelrondje. We zagen dat er een paar op het rijtje leegstonden en zeiden tegen elkaar: ‘oh, hoe leuk zou het zijn als we hier konden wonen?’
We woonden destijds in een krakkemikkig en heel erg verouderd appartement voor teveel geld (vrije verhuur), waar we heel graag weg wilden. Toen één van de huisjes eenmaal op de website van de lokale woningstichting verscheen heb ik dan ook gelijk gereageerd, ook al had ik geen enkele verwachting dat het echt zou lukken en waren we tegen die tijd al bezig met een aankoopmakelaar. Goed, jullie weten natuurlijk hoe dit eindigde: die aankoopmakelaar konden we afzeggen, want we kregen het huisje toegewezen!
Omdat het huis daarvoor flink onder handen was genomen om het energielabel onhoog te krijgen, was het aardig kaal. We moesten het dus nog wel even gezellig maken. Beneden legden we een laminaatvloer, boven verfden we de vloerplanken en ook alle wanden kregen een frisse laag verf (of behang). We konden ons geluk niet op dat we nu een echt huis hadden, met een trap en een bovenverdieping. En een tuin!
In augustus vertrok ik voor een studie naar Uppsala, dus het opknappen van het huisje stond in die tijd even stil. Het was comfortabel genoeg, maar gewoon nog een tikkeltje kaal. De pandemie zorgde ervoor dat ik in februari 2020 een paar maanden eerder dan verwacht weer naar huis kwam en toen kon het beginnen. Samen met de rest van Nederland zijn we na een paar weken thuiszitten aan het klussen geslagen. We wisselden van slaapkamer, bouwden boekenkasten in de woonkamer en mijn vriend dook de tuin in (ik had nog niet zulke groene vingers- eigenlijk nog steeds niet, haha).
Bijna zes jaar lang hebben we in dit huisje gewoond en het voelde al die tijd écht als een fijn thuis. Ik las er honderden boeken, had aan de eettafel een halve mental break down toen ik plotseling in 1 dag moest beslissen of ik de plek in het masterprogramma zou accepteren, we vierden nep-kerst in februari met een kerstontbijt (gewoon omdat we er zin in hadden) en liepen snelle rondjes door de buurt voordat de avondklok weer in zou gaan. We dronken er champagne nadat de oranje president verloor in 2020, ik accepteerde er (telefonisch) mijn eerste “echte” baan, kookten honderden maaltijden in het kleine keukentje, studeerden er allebei urenlang, mijn vriend maakte meubels in het schuurtje en ik zat er dagen op mijn yogamat.
Na vijf jaar werd het tijd om eens verder te kijken. Hoewel we het een fijn huisje vonden, waren er wel wat dingen die we hadden willen veranderen. Maarja, hoeveel ga je doen aan een huurhuis? Het leek het ons ook leuk om een echt klusproject op ons te nemen. Tegen die tijd kwamen er gelukkig langzaam steeds weer wat meer koophuizen op de markt en toen ik ons huidige huis zag was ik bij de eerste bezichtiging meteen verliefd. Ik zag de potentie!
(Ik heb hier nu natuurlijk alleen maar de leuke fotootjes geplaatst, maar het was er ook wel eens een zooitje, hoor! En de keuken en badkamer waren allebei niet zo fotogeniek, dus die deelde ik lekker niet, haha.)
De renovatie van ons huidige huis heeft bijna een jaar geduurd en het was heel fijn om al die tijd iedere avond terug te kunnen komen in een stofvrij huis. Maar eerlijk? Ik ben toch wel erg blij dat we vandaag de sleutel kunnen gaan inleveren. Tijd voor een nieuw avontuur!
x
Geef een reactie