Mijn laatste draft die ik hier schreef was van oktober 2024 en dat is echt exemplarisch voor hoe de afgelopen maanden zijn geweest. Ik heb het gevoel alsof ik al die tijd onder een stolp leefde. ’s Ochtends ging mijn wekker en de rest van de dag zette ik de ene voet voor de ander, maar daar hield het dan ook bij op.
Waar ik me negen van de tien keer verbaas over de voortvliegende tijd, weet ik nu wel waar deze naartoe is gegaan: de verbouwing, de verhuizing en het ziekenhuis. Ik wil niet zo’n irritante geheimzinnige blogger zijn die alleen in vage termen over medische perikelen schrijft, maar turns out dat het niet voor niets een subgenre is. Ik weet gewoon oprecht nog even niet wat ik er wel of niet over wil schrijven. Het gaat gelukkig wel weer een stuk beter. Bovenal ben ik blij dat ik nu weet: ik ben niet gek. Het zat niet tussen mijn oren. Je wil niet weten wat voor een opluchting dat is.
Inmiddels is er ontzettend veel veranderd. Ik schrijf dit op een nieuw bed, in een nieuw huis. Ook mijn binnenkant voelt nieuw. En onwennig. Maar nu ik weet dat er een alternatief is, wil ik niet meer terug.
Bijna twee weken binnenzitten met zware griep (ja, ook ik moest er net zoals de helft van Nederland aan geloven) heeft er bovendien voor gezorgd dat ik nu een sterk gevoel heb van naar buiten willen, alles willen beleven en zien en voelen. Het is vast fantasie, maar tijdens mijn wandelingetje langs de zee van gisteren dacht ik het voorjaar al te kunnen ruiken. De stolp vertoont barstjes en voor iedereen die bekend is met het glazen instrument weet: dat is een goed teken.
In plaats van reflecteren wilde ik voor vandaag gewoon even luchtig schrijven. Is half gelukt, maar hey, nooit te laat, toch? Hier dus nog een post over de afgelopen maanden en dan ook vooral januari, de maand die eeuwig leek te duren. Het vragenlijstje plukte ik van Flora’s blog.
How was January?
Het was een gekke lange maand. We verhuisden, ik moest dus allerlei medische onderzoekjes doen en medicatie slikken, had flink de griep, we installeerden de vaatwasser (zie foto!), kochten een nieuw bed, en sloten de maand af met een boekpresentatie van vriendinnetje Eline (van Wieren).
Tv of the month?
Ik keek Black Doves (tip!), Somebody Somewhere (tip!) en ook alle seizoenen van Downton Abbey (lang leve de griep). Wat is dat toch een heerlijke serie. Alle ellende die Anna en Bates doormaken is op een gegeven moment wel een beetje torture p*rn van het niveau Handmaids Tale, maar als je dat af en toe doorspoelt is het verder heerlijke escapisme. Lekker zwijmelen bij Mary en Matthew, zucht (ja, dan ben ik echt een bakvis).
Job of the month?
Van jobbar was deze maand niet veel sprake; ik zit in de ziektewet en ben vooral aan het herstellen. Wel begint het te kriebelen om weer wat te gaan doen, want mijn brein zit niet graag stil. Nu alleen het lichaam nog 😉
Music of the month?
Eerlijk gezegd heb ik erg weinig muziek geluisterd. Als ik douche dan gaat wel eens de muziek aan. Dit keer is dat vooral het album van Tyla. Ik weet dat ik een tatta ben, maar ik wil soms ook wel eens doen alsof ik kan dansen.
Look of the month?
I’m a feminist but, ik viel door alle medische ellende een kledingmaat af en opeens zaten mijn broeken weer een stuk lekkerder. Geluk bij een ongeluk (al mag er nu niks meer af hoor, dank u). Hier kan ik overigens een heel essay over schrijven (waarom vind ik het in godsnaam fijn om gewicht te verliezen?), maar voor nu kan ik het samenvatten met you wouldn’t last an hour in the asylum where they raised me.
Daarnaast ging ik voor eerst in 10 jaar weer eens naar de kapper. Blij met het resultaat, maar aan dat gepraat rond mijn hoofd kan ik toch slecht wennen. Is het heel asociaal om van te voren te vragen of er niet gepraat kan worden? Ja he?
Movie of the month
Technisch gezien zag ik deze in december, maar ik wil ‘m toch nog even noemen: The Outrun met Saoirse Ronan. Wat een prachtige film! Het gaat over Rona, een jonge vrouw die teruggaat naar haar geboorteplaats, de Schotse Orkney Islands, om te helen. Heel indrukwekkend en ontzettend mooi gemaakt. We kennen vast allemaal wel het gevoel dat je jezelf helemaal wilt terugtrekken. Maar hoever kun je van je problemen wegrennen en heel je wel echt als je jezelf afzondert van de rest van de wereld?
Book of the month
Heb weer bak-ken met fanfiction gelezen (soms heb je gewoon zin in vette cake) en ook las ik The Familiar van Leigh Bardugo. “In a shabby house in the new capital of Madrid, a lowly kitchen scullion hides a gift for little miracles. But when her employer discovers Luzia Cotado’s secret talent, she demands Luzia use her illusions to win over the royal court.”
Volgende op het program is natuurlijk Popcorn donut kaassouffle van Eline en daarna Onyx Storm van Rebecca Yarros! Tot nu toe de enige TikTok hype die ik begrijp.
(Iemand interesse in een lijst van mijn favoriete fan fics? Het is natuurlijk een beetje beschamend om toe te geven dat ik dat zoveel lees, maar een slechte gezondheid zet eigenlijk wel alles in perspectief, dus eerlijk gezegd: idgaf anymore).
Wish for the coming month?
ZON! En genoeg energie om weer van die bank af te komen.
Liefs! x
Geef een reactie